ฟรานเชสโค โซลิเมนา (อังกฤษ: Francesco Solimena) (4 ตุลาคม ค.ศ. 1657 - 3 เมษายน ค.ศ. 1747) เป็นจิตรกรชาวอิตาลีของสมัยบาโรกของคริสต์ศตวรรษที่ 17 และ 18 โซลิเมนาเกิดที่คานาเลดิแซริโนไม่ไกลจากอเวลลิโน ได้รับการฝึกเบื้องต้นจากบิดาอันเจโล โซลิเมนา ที่โซลิเมนาร่วมเขียนงานชื่อ “สวรรค์” ด้วยกันที่มหาวิหารโนแซรา และ “มโนทัศน์ของเซนต์ซิริลแห่งอเล็กซานเดรีย” สำหรับวัดซานโดเมนนิโคที่โซโลฟราโซลิเมนาไปตั้งหลักแหล่งอยู่ที่เนเปิลส์ในปี ค.ศ. 1674 โดยไปทำงานที่ห้องเขียนภาพของฟรานเชสโค ดิ มาเรีย และต่อมากับจาโคโม เดล โป[1] โซลิเมนามีผู้อุปถัมภ์มาตั้งแต่ต้นโดยคาร์ดินัลวินเช็นโซ ออร์ซินี (ต่อมาสมเด็จพระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 13)[2] ผู้สนับสนุนให้โซลิเมนาเป็นศิลปิน เมื่อมาถึงคริสต์ทศวรรษ 1680 โซลิเมนาก็ได้รับการว่าจ้างให้เขียนจิตรกรรมฝาผนัง และห้องเขียนภาพของโซลิเมนาก็กลายมาเป็นห้องเขียนภาพที่มีอิทธิพลต่องานเขียนของเนเปิลส์ตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1690 มาจนถึงสี่สิบปีแรกของคริสต์ศตวรรษที่ 18 โซลิเมนาวางรูปงานศิลปะตามแบบปรมาจารย์ศิลปบาโรกของโรม—ลูคา จอร์ดาโน, จิโอวานนิ ลันฟรังโค และ มัตติอา เพรติ ที่ใช้เงาออกสีน้ำตาลที่โซลิเมนาเลียนแบบ โซลิเมนาเขียนจิตรกรรมฝาผนังไว้หลายแห่งในเนเปิลส์, แท่นบูชา และงานเนื่องในโอกาสการสมรส และ งานในราชสำนัก, ภาพเกี่ยวกับตำนานลึกลับ และภาพเหมือน